Eksik Şiir

Gelme,

En durgun halinde şimdi zihnim

Akşamüstü kimsesiz bir sokakta eksildim.

Aradım.

Soluk şiirlerin hecelerinde buldum yine seni.

Yırtık mektup sayfalarında dinledim hikâyeni.

Tamamlandım,

Sarmaşıkların zehri sardı yeniden bileklerimi.

Gelme, korkuyorum.

Anlatamıyorum önümde dikilip duran karanlık sessizliği.

Kuruyor birer birer beyaz kağıtlarda hissiz kelimelerim.

Kurtulamıyorum peşimdeki sarmaşıklardan,

Kurtulamıyorum kendimi sıkıştırdığım satırlardan,

Kaçamıyorum,

Bu sokakta dinlemek istiyorum gözlerindeki şımarık serinliği.

Gitme,

En sessiz halinde şimdi cümlelerim.

Balat’ta bir kapının arkasında kaybettim hislerimi.

Korkuyorum bir kere daha kırılmaktan.

Yıldızsız gecelerde yok saydım renkleri bakışlarından,

Korkuyorum siyahla beyazdan,

Kaçamıyorum.

Bu kapının ardında izlemek istiyorum yüzünü okşayan zülüfleri.

Ben kaçamıyorum,

Sen de gitme.

Gitme,

Anlatamıyorum boğazımı kanatan ıslak, cılız düğümleri.

Soğuyor birer birer odamın duvarlarına astığım ümitlerim.

Kurtulamıyorum damarlarımdaki bıçaklardan,

Kurtulamıyorum titrek parmaklarıma yapışan yalanlardan,

Saklanamıyorum.

Bu kızıl duvarın önünde yakmak istiyorum yanaklarında gezinen düşleri.

Ben kaçamıyorum,

Sen de gitme.