Leyli Matem

Katran dolu sıkışık çukur zihnim.

Ne zaman uyanır bilmem,

En karanlık halinde şimdi gözlerim.

Leyli matem, belli ki ben sende sessizim;

Biliyorsun, nefesi kırık ney gibi çıkacak sesim,

Olur da soracak olursa halimi, cümlelerindeki nefretim.

Hecelerimde tane tane, pare pare, hırıltılı artık sesin,

Ayın üstündeki toz taneleri çıngıraklı sözlerim.

Leyli matem, belli ki ben sende geceyim;

Efsununda uyanır, açılır görmez gözlerim,

Meshur defterler açsa göğsümdeki sessiz düşlerin.

Soysuz bir haydut sanki saçlarında ellerim,

Ne zaman uslanır bilmem.

Leyli matem, belli ki ben sende meskenim;

Perçeminde soluklanır, kırılır kelimelerim,

Bir değse tenime dudaklarındaki ıssız ölümsüzlüğüm.

Hâlâ korkak, hâlâ cılız, hâlâ titrek dizlerim,

Ne zaman güçlenir bilmem.

Leyli matem, belli ki ben sende güçsüzüm;

Kokunda uyur, ellerinde soğur, ölür hislerim.

Leyli matem, belli ki ben sende yorgun, sende ölüyüm.

Bir çözülse aksa yanaklarıma kirpiklerinden sallanan ince, kör düğüm.