bir güz masalı - I

Beni dinleyin Güz Hanım, zira size söyleyeceklerim var.

Biraz saygısızca olabilir sarf edeceğim kelimeler çünkü size bir cevap hakkı doğmasına müsaade etmeyeceğim. Beni bağışlayın bu cüretkarlığım için, bunu yapmak zorundayım. Kim olduğunuzu asla bilmeyeceksiniz Güz Hanım, size asla söylemeyeceğim. Bu yazdıklarımı okur musunuz bilmiyorum ancak eğer okuma nezaketini gösterirseniz yalnızca zaman zaman şahsınıza sarf edilmiş olduğundan şüpheleneceksiniz bu kelimelerin -yalnızca zaman zaman. Belki size hiç benzemeyen pervasızlar üstlerine alacaklar bu kelimeleri sizden çok daha fazla kez, en çok siz güçlük çekeceksiniz muhatabım olduğunuzu düşünmekte. Beni şimdiden affedin Güz Hanım, size söyleyeceklerim var.

Dinleyin Güz Hanım, sizden çok daha fazla dinleyenler olacak bu kelimeleri. Sizin saçlarınızı anlatırken kendi saçlarını tarayacaklar şefkatle ve sizin gözlerinize masallar yazarken aynada kendilerine göz kırpacaklar. Eğer bir süre sonra sıkılmaz ve sonuna kadar okumaya devam ederlerse emin bile olabilirler yaşadığım bu gayriihtiyari durumun kendilerine yönelik olduğuna. Siz belki ihtimal bile vermeyeceksiniz, her kelimemi en iyi siz anlasanız da. Mütevazı fakat pek farkında şahsiyetiniz, Güz Hanım olduğunuzu belki de hiç bilemeyecek. Bu husustan dolayı size bir özür borçlu olsam dahi son bir yüzsüzlükle beni anlamanızı rica edeceğim sizden. Zira muhatabı açık bir şekilde belli olan her mektup, onu taşıyan güvercinin omuzlarına büyük bir yük bindirir. Gökte özgürce uçmak varken hislerime elçi olma kibarlığını göstermiş hiçbir kuşa ise bu kötülüğü yapacak bir insan değilim. Kendime de, pek tabii, o çocuksu ve korkak benliğime de böyle bir kötülük yapamam Güz Hanım. Söyleyeceklerimden hoşnut olmama durumunuz tüylerimi ürpertir ve hatta benim pek bir neşeyle sahiplendiğim bu hislerin okurken sizde nahoş bir yüz ifadesi uyandırması kemiklerimi teker teker kırmaya yeter. Daha da ileri gidecek olursam eğer bu hisleri bir başkasından umacak olmanız uykularımı kaçırır, o kalemin benim elimde olmasından rahatsız olma ihtimaliniz kâbusum olur. İşte tam da bu yüzden bilmeyeceksiniz kim olduğunuzu, tıpkı benim de sizi tanımadığım ve belki de hiçbir zaman tanımayacağım gibi.

Beni dinleyin Güz Hanım, zira size söyleyeceklerim var. Henüz yaşanmamış, hatta yakınına dahi yaklaşılmamış bir tanışıklığın arifesinde bu söyleyeceklerim sizi korkutabilir sanıyorum. Bir başka kuvvetli ihtimalde ise bizzat ben böyle bir korkuyu temenni ediyor olabilirim. Zira yıllardır hiç kimseye sarf edemediğim, hayatıma giren herhangi birine yakıştırmaktan çekindiğim kelimeler biriktirdim köşeleri yıpranmış küçük kumbaramda ve bu sözlerimin eğer şahsınız üzerinde kudretli bir tesiri olmazsa onca zaman sonra bütünce bir yaşam birikimimin boşa gitmiş olduğu hissiyatına kapılabilirim. Eğer hissedeceklerim, söyleyeceklerim yahut sizi -daha doğrusu zihnimdeki hiç tanımadığım o suretinizi- anlatmak için kuracağım cümleler bir noktada içinizi ürpertmeyecek ve yıllardır kendimi bilfiil hapsettiğim o karanlık hücrenin soğukluğu bir miktar dahi olsa parmak uçlarınızı uyuşturmayacaksa bütün o pulsuz zarfları boşa harcadım demektir. Nazlı kalemimden akmış her damla mürekkep ziyandır ve kirlettiğim onca ağacın yok yere soyulmuştur derileri. Olur da en az benimki kadar titremezse göz kapaklarınız, olur da müjganınız o mahur bestelerde biraz olsun nemlenmezse ve olur da, olur da elmacıklarınızda tomurcuk vermiş narenciyelerin yapraklarında çiy taneleri parlamazsa...

Sarf edeceğim abartılı kelimelerimin ehemmiyetini anlatabilmiş olma umuduyla, pek tabii sizin de yüksek müsaadenizle, artık zaman zaman sıkılacağınız uzun gevezeliğime başlamak istiyorum.

Beni dinleyin Güz Hanım, zira size söyleyeceklerim var.